Oburzenie.
Tak, chyba właśnie oburzenie sprawia, że się wychodzi. Nieco ostentacyjny, odrobinę pretensjonalny zwyczaj. Z reguły mało kulturalny. Ale jak można zareagować na równie żenujący obraz, przesuwający się przed oczami?
Mówią - sama chciałaś. W pełni świadomie spojrzawszy na plakat podeszłaś do kasy, po uprzednim uśmiechnięciu się do sympatycznego pana za szybą, poprosiłaś o dwa bilety, na godzinę 19. W dodatku w ulubionym, kameralnym kinie.
Nie zawsze się udaje. To nawet powszechne jest, że popełniamy błędy. Ale żeby aż tak? O wojnie polsko - ruskiej pozwolę sobie wypowiedzieć pare gorzkich słów. Pozwolę sobie ostrzec państwa - tych którzy noszą się z zamiarem zobaczenia filmu z najlepszymi efektami specjalnymi w Polsce - przed utratą czasu i pieniędzy.
"Nadrealistyczna alegoria polskiej tożsamości narodowej". Tak historię Silnego określa dystrybutor. Gdybym uwierzyła, że to wszystko ma jakikolwiek związek z tożsamością Polaków, a więc i moją, zastanowiłabym się poważnie nad powtórzeniem kroku pana Cejrowskiego.
To tak w skrócie - wymiotująca 5 metrów w dal gotka, Borys Szyc rozmawiający ze swoim penisem, narkotyzująca się zupkami w proszku dresiara, troche przemocy, troche seksu i denerwujące fragmenty narratorskie posiadającej wade wymowy Doroty. To z pierwszej połowy, na drugiej mnie nie było. Może to błąd, możę powinnam zmusić swoje skrzywdzone poczucie estetyki oraz dobrego smaku do kurczowego trzymania się fotela do końca, by móc pełnoprawnie krytykować tę produkcję. Może powinniśmy poznawać tę stronę życia, przerysowany świat ludzi o zupełnie innym (jestem pod wrażeniem eufemizmu) sposobie na życie. Może film niesie za sobą głęboką prawdę o współczesnym świecie.
Ale może jednak nie.
Komentarze